Ostatnie treści

  • Przychodzi duży facet na kopalnie aby spytać się o prace.

    Zadowolony kierownik kopalni, bo to spory chłop mówi:
    – Bardzo się cieszymy, że chce pan u nas pracować. Proszę tylko podpisać umowę i może Pan od jutra pracować.
    – Ale ja nie umiem pisać.
    – W takim razie pracy nie będzie.
    Zmartwiony facet wyszedł. Minęło parę lat, Wallstreet do największego jubilera w okolicy wchodzi ten sam facet i mówi:
    – Poproszę te dziesięć rolexów, pięć naszyjników, dziesięć pierścionków …
    Wymienia i wymienia w końcu kasjerka mówi:
    – Dobrze, to razem będzie sto pięćdziesiąt tysięcy dolarów.
    Facet przeszukuje kieszenie i rzuca jej garściami setki dolarów. Kasjerka liczy, liczy aż uzbierała całą kwotę. Po wszystkim mówi:
    – Wszystko się zgadza, tutaj jest towar. Zastanawia mnie tylko czy nie łatwiej by Panu było czek wypisać?
    Na to facet odpowiedział:
    – Pani! Jakbym ja umiał pisać to do teraz bym na kopalni robił!

  • Kontroler sprawdza gościa:

    – Poproszę bilet.
    – Ależ proszę bardzo.
    Gościu podaje kontrolerowi nieskasowany bilet.
    – Nie, nie. Bilet musi być skasowany.
    – Aaa, to nie mam.
    – No, to będzie trzeba zapłacić karę … Dowodzik proszę.
    – Niestety … Nie mam przy sobie.
    – Hmm … A może ma pan coś ze zdjęciem?
    – Tak, mam bilet miesięczny.

  • Do sklepu została przyjęta nowa sprzedawczyni.

    W pierwszy dzień pracy:
    – Dzień dobry, poproszę LM – y.
    – Przepraszam, ale już nie ma.
    Klient wyszedł, a kierownik wychodzi z zaplecza i mówi do nowej pracownicy, że jeśli nie ma jakiegoś towaru, to żeby proponowała inny. np. Zamiast LM – ów, Caro.
    Następnego dnia:
    – Dzień dobry, poproszę papier toaletowy.
    – Przepraszam papier toaletowy się już skończył, ale mamy papier ścierny.

  • Majster poucza robotników:

    – Słuchajcie, jutro przyjeżdża komisja odbiorcza. Cokolwiek by się nie działo, udawajcie, że tak miało być.
    Komisja przyjeżdża, zaczyna oglądać budynek, a tu jedna ze ścian się składa. Stojący obok robotnik patrzy na zegarek i mówi:
    – No tak, dziesiąta czterdzieści trzy. Wszystko zgodnie z harmonogramem.